| ๏ สังขยาหน้าไข่คุ้น | | เคยมี |
| แกมกับข้าวเหนียวสี | | โศกย้อม |
| เป็นนัยนำวาที | | สมรแม่ มาแม |
| แถลงว่าโศกเสมอพ้อม | | เพียบแอ้อกอร ๚ |
| | |
| ๏ สังขยา หน้าตั้งไข่ | | ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง |
| เป็นนัยไม่เคลือบแคลง | | แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ |
| ๏ ซ่าหริ่ม ลิ้มหวานล้ำ | | แทรกใส่น้ำกะทิเจือ |
| วิตกอกแห้งเครือ | | ได้เสพหริ่มพิมเสนโรย |
| ๏ ลำเจียก ชื่อขนม | | นึกโฉมฉมหอมชวยโชย |
| ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย | | โหยไห้หาบุหงางาม |
| ๏ มัศกอด กอดอย่างไร | | น่าสงสัยใคร่ขอถาม |
| กอดเคล้นจะเห็นความ | | ขนมนามนี้ยังแคลง |
| ๏ ลุดตี่ นี้น่าชม | | แผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง |
| โอชาหน้าไก่แกง | | แคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย |
| ๏ ขนมจีบ เจ้าจีบห่อ | | งามสมส่อประพิมพ์ประพาย |
| นึกน้องนุ่งจีบกราย | | ชายพกจีบกลีบแนบเนียน |
| ๏ รสรักยักลำนำ | | ประดิษฐ์ทำ ขนมเทียน |
| คำนึงนิ้วนางเจียน | | เทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม |
| ๏ ทองหยิบ ทิพย์เทียมทัด | | สามหยิบชัดน่าเชยชม |
| หลงหยิบว่ายาดม | | ก้มหน้าเมินเขินขวยใจ |
| ๏ ขนมผิง ผิงผ่าวร้อน | | เพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน |
| ร้อนนักรักแรมไกล | | เมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง |
| ๏ รังไร โรยด้วยแป้ง | | เหมือนนกแกล้วทำรังรวง |
| โอ้อกนกทั้งปวง | | ยังยินดีด้วยมีรัง |
| ๏ ทองหยอด ทอดสนิท | | ทองม้วน มิดคิดความหลัง |
| สองปีสองปิดบัง | | แต่ลำพังสองต่อสอง |
| ๏ งามจริง จ่ามงกุฏ | | ใส่ชื่อดุจมงกุฏทอง |
| เรียมร่ำคำนึงปอง | | สะอิ้งน้องนั้นเคยยล |
| ๏ บัวลอย เล่ห์บัวงาม | | คิดบัวกามแก้วกับตน |
| ปลั่งเปล่งเคร่งยุคล | | สถนนุชดุจประทุม |
| ๏ ช่อม่วง เหมาะมีรส | | หอมปรากฏกลโกสุม |
| คิดสีสไลคลุม | | หุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน |
| ๏ ฝอยทอง เป็นยองใย | | เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน |
| คิดความยามเยาวมาลย์ | | เย็บชุนใช้ไหมทองจีน ฯ |
| | |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น